love V.

“I told you in the course of this paper that Shakespeare had a sister; but do not look for her in Sir Sidney Lee’s life of the poet. She died young—alas, she never wrote a word. She lies buried where the omnibuses now stop, opposite the Elephant and Castle. Now my belief is that this poet who never wrote a word and was buried at the cross–roads still lives. She lives in you and in me, and in many other women who are not here to–night, for they are washing up the dishes and putting the children to bed. But she lives; for great poets do not die; they are continuing presences; they need only the opportunity to walk among us in the flesh. This opportunity, as I think, it is now coming within your power to give her. For my belief is that if we live another century or so—I am talking of the common life which is the real life and not of the little separate lives which we live as individuals—and have five hundred a year each of us and rooms of our own; if we have the habit of freedom and the courage to write exactly what we think; if we escape a little from the common sitting–room and see human beings not always in their relation to each other but in relation to reality; and the sky. too, and the trees or whatever it may be in themselves; if we look past Milton’s bogey, for no human being should shut out the view; if we face the fact, for it is a fact, that there is no arm to cling to, but that we go alone and that our relation is to the world of reality and not only to the world of men and women, then the opportunity will come and the dead poet who was Shakespeare’s sister will put on the body which she has so often laid down. Drawing her life from the lives of the unknown who were her forerunners, as her brother did before her, she will be born. As for her coming without that preparation, without that effort on our part, without that determination that when she is born again she shall find it possible to live and write her poetry, that we cannot expect, for that would he impossible. But I maintain that she would come if we worked for her, and that so to work, even in poverty and obscurity, is worth while.” 
― Virginia Woolf, A Room of One's Own

Sevgili Turgut,

Sana birkaç sorum var. Bir hocam bazen soruların cevaplar kadar önemli olduğunu hatırlattı bana. Sadece sorularının olması da cevaplar kadar anlamlı olabilirmiş. Neyi anlaman gerektiğini bilmek için önemli mesela.

1-      Söz verdiğinde tutar mısın? Sözün büyüğü küçüğü var mıdır yalanın pembesi beyazının olabilme ihtimaliyle eş değerde olabilir mi?

2-      Olgunluk nedir? Bir yaştan sonra mı gelir?
3-      Gençlik nedir? Hangi hataları gençliğine verebilir insan? İlla aptalca şeyler yapıp bunlara gençlik mi demeli, duygusal gelgitlerimize aşk demek gibi midir bu da?
4-      İlişkilerde mesafe kurmayı bilmeyen insanlar bunları karşısındakini aptal sanarak mı yapar? Her davranışın neden ve sonuç ilişkisini kurar da 3 maymunu oynamayı karlı mı sayar birey?
5-      Kararlar neye göre verilir? Öncelikleri her zaman belirlenebilir mi kişinin?
6-      Kişi neden içinde bulunduğu ve parçası olduğu bütünlükleri her zaman olduğu şekliyle algılayamaz da kişiden kişiye her şeyin anlamı ve tanımı değişir?
7-      Olağan gördüklerimizin içinde kendimize kurduğumuz anlamlar dünyası bir başkası için olağan içinde görülmüyor olsa da yine de birey konuşup anlayabilir mi?
8-      Duruş nedir? Bir yere zincirli midir?
9-      İlişkiler kişileri hep aynı mesafeden mi görür? Yoksa ilişkiler de bulutlar gibi hareket edebilir mi? Sadece rüzgar, atmosfer hareketleri, yörünge, mesafeleri etkilemeye yeter mi, doğal olarak değişir mi her şey?
10-   Neyin anlamı büyüktür? Neyin anlamı küçüktür? Neyi önemseyip düşünür de kişi neyi önemsemeden geçer? İrili ufaklı mıdır olgular? Yoksa her parça birbirine eşit oranda etki edebilecek kuvvette midir? Bir kelebek kanadından fırtına kopabilir mi?
11-   Nasıl vazgeçer insan? Nasıl unutur? İnsan unutabilir mi?
12-   Bazı sorulara cevap versen bile izleyen sorulara cevap veremeyeceğinden emin olduğunda kişi hiç birine cevap vermemeyi seçmeli midir? Bu zaman kazanmak mıdır?
13-   Bir haftadır geçmeyen baş ağrısı bir beyin tümörü olabilir mi? Cevaplanmayan sorular baş ağrısı yapar mı?

Daha başka sorularım da var. İstersen bazıları için kendi şıklarımı da ekleyebilirim cevap niyetine ama bunun anlamlı olduğu düşüncesinde değilim. Birey çerçevesi çizilmiş yollar içinde kendine cevap aramamalı. En maddi olguların bile yarın hala aynı doğrulukta kalacağından emin olamıyoruz. İnsanların bir laneti olacaksa bundan iyisini düşünemiyorum. Sürekli merak içinde yaşamak bir zevk iken hiçbir cevaptan emin olamamak ızdırabı içinde kıvranıyorum.

Sana yazmamın nedeni cevaplarının doğruluğuna olan güvenimden değil ama o rakı masasında olup sizinle merak içinde olmayı hayal ediyor olmamdandır. Rakıyla insan özgürleşiyor. Ne çok boğuluyoruz topluluklarda. Anlamak için değil ama birlikte aramak için bana yazar mısın?

Uzun zamandır denizi dinlemiyoruz buna alıştık ama artık yıldızları bile göremiyoruz.

Göğe bakma durağında buluşalım mı?

Selamlar,

Derya.

the starry night

“I would rather die of passion than of boredom.”

—  Vincent van Gogh





NOTE: “Although I find myself in financial difficulties, I nevertheless have the feeling that there is nothing more solid than a `handicraft' in the literal sense of working with one's hands. If you became a painter, one of the things that would surprise you is that painting and everything connected with it is quite hard work in physical terms. Leaving aside the mental exertion, the hard thought, it demands considerable physical effort, and that day after day.”